Chiang-mai 6- "Karen experience"
9 juli 2018 - Chiang Mai, Thailand
Tussen 8 en half 9 zou onze gids ons op komen halen voor de 2 daagse trekking naar het bergdorp van de " Karen". We hadden alleen een rugzak voor 1 nacht mee en de grote rugzak kon hier blijven, maar de kamer moest wel helemaal leeg. Dit was voor de 3 jongeren onder ons nog een hele klus!! Gelukkig lukte het weer net op tijd om klaar te staan. Onze Gids " Doei" was keurig op tijd. Het leek een sympathieke vent. We reden eerst naar een lokale markt waar hij allemaalspullen in gingen kopen voor s' avonds voor het avond eten waar wij ook moesten mee helpen! Ondertussen gaf hij allemaal uitleg over allerlei verschillende Thaise groentes! Ik nam me voor om zeker wat te gaan uit te proberen op ons volkstuintje! De jongens zagen die hele berg groente en fruit en konden zich niet voorstellen dat ze dat allemaal naar binnen gingen werken.
We reden verder naar een woning waar de trek zou beginnen. Allemaal weer lieve honden en katten daar die bedelden om aandacht. Doei wist echt heel veel te vertellen over alle verschillende bomen en planten die we tegen kwamen.
Bladeren die bij kneuzing eruit zagenals bloed. Allerlei verschillende groente en kruiden die in het wild leefden, medicinale planten, Er liep ook nog een bergdorp jongen met ons mee met een grote Machete, die hij ook ging gebruiken.. Voor Het maken van 5 mooie bamboestokken om mee te lopen. Onderweg zag Doei ineens een Grote Liaan welke hij los sneed zodat we over de rivier konden slingeren. Zelfs Anne z'n gewicht kon hij houden! Al slingerend door de jungle klommen we langzaam omhoog. Aan de oever van een rivier was het tijd voor de lunch. Het jongetje wat meeliep toverde 5 bananenblad pakketjes tevoorschijn die nog warm waren. Hierin zat heerlijke fried rice( soort nasi) met een aantal flinke kippenpoten!
Zelf begon de jongen eerst maar aan een zak chips voor de lunch! Hij zag er ook wel naar uit dat hij flink wat lustte, ondanks het feit dat hij deze wandeling regelmatig maakte omdat hij in het dal naar school ging. We vervolgden onze weg, ondertussen vertelde Doei ons alle geheimen van de jungle. Halverwege de tocht was het tijd voor een zwempartij onder de waterval. Er zat een vrouwtje klaar met drankjes en natuurlijk met prachtige armbandjes kleedjes en andere toeristische rommeltjes. Natuurlijk kochten we iets en doken daarna heerlijk het water in. De mannen deden daarna nog een spelletje katapult en we gingen weer verder. Toen we bij de rijstvelden kwamen was dat een teken dat we in de buurt van de " Karen" dorpjes kwamen. Onze gids was zelf ook een " Karen" maar kwam uit een ander dorp. Dit bergvolk heeft een eigen taal en een eigen cultuur en klederdracht, hoewel ook hier de modernisering toe is geslagen. Hé tdorp waar we heen gingen was katholiek. We kwamen eerst nog door een groter dorp waar een school, een aktiviteitencentrum en een soort kostschool was voor alle kinderen uit de buurt die daar naar schoolgingen en te veraf woonden. Alles was dmv donaties en sponsoren gerealiseerd.
, zelfs zonnepanelen uit Japan die volledig overwoekerd waren met klimplanten. De mensen van de Karen zijn vooral boeren, maar door de lage prijs van de producten en het vele geld wat blijft hangen bij de rijke handelaren blijft er weinig geld over voor de landbouwers. Het laatste stuk door de rijstvelden was weer heel bijzonder. We hadden ondertussen behoorlijk " de put er uit" en waren blij dat we op de plaats van bestemming waren. Een armoedig dorpje met huizen op palen, met overal kippen en mensen die ons met nieuwsgierigheid, maar terughoudend aankeken. Ieder huis had ook nog een huisvarken aan een touwtje gebonden aan een van de palen. Het jongetje wat meeliep, we noemen hem" Banjo" was niet terughoudend en nodigde onze jongens direct uit te gaan voetballen. Dit was nog helemaal boven in het dorp zodat er nog meer geklommen moesten worden. We hadden voetballen en pompen meegenomen als kado' 's dus dat kwam prachtig uit, hoewel... Even later arriveerde het halve dorp bij het voetbalveld met brommers, ballen en volgens de jongens zelfgetekende tatoo' 's van " I like You" in slechte blokletters. Ondertussen genoten wij in onze nachthut van het gigantische uitzicht. De hut had een hele open voorkant met 5 matten een tafel met banken en een ge"inprofiseerde Wc en douche. Er liepen allerlei mensen in en uit. Er gingen een paar op een kleedje met de welbekende spulletjes zitten om wat extra geldt verdienen. Jammer genoeg hadden ze niet een mooie klederdracht Karen bloes in Anne zijn maat, anders was die zeker door hem gekocht ( pp pffff.. Gelukkig) Toen maar wat olifantjes en bandjes gekocht. Doei kwam om het hoekje om te vragen of we al klaar waren om het eten te maken, eigenlijk waren we bekaf, maar vooruit we roerden toch maar een beetje voor spek en bonen in de pannen, die traditioneel op een houtvuur werden gestookt! Gelukkig was het meeste al gedaan dus we hadden weer een fantastische Thaise maaltijd samen met een heerlijk Chiang biertje. Ze laten ons altijd als gezin eten deels omdat ze ons wat privacy gunnen en deels omdat ze zelf een stuk pittiger eten. Na het eten samen met Doei en Banjo nog een potje uno gespeelt en toen konden we heerlijk op onze keiharde matten! De klamboes beschermden ons tegen muskieten, kakkkerlakken en ander gespuis ( ik hoorde later dat er ook nog ratten waren)
We reden verder naar een woning waar de trek zou beginnen. Allemaal weer lieve honden en katten daar die bedelden om aandacht. Doei wist echt heel veel te vertellen over alle verschillende bomen en planten die we tegen kwamen.
Bladeren die bij kneuzing eruit zagenals bloed. Allerlei verschillende groente en kruiden die in het wild leefden, medicinale planten, Er liep ook nog een bergdorp jongen met ons mee met een grote Machete, die hij ook ging gebruiken.. Voor Het maken van 5 mooie bamboestokken om mee te lopen. Onderweg zag Doei ineens een Grote Liaan welke hij los sneed zodat we over de rivier konden slingeren. Zelfs Anne z'n gewicht kon hij houden! Al slingerend door de jungle klommen we langzaam omhoog. Aan de oever van een rivier was het tijd voor de lunch. Het jongetje wat meeliep toverde 5 bananenblad pakketjes tevoorschijn die nog warm waren. Hierin zat heerlijke fried rice( soort nasi) met een aantal flinke kippenpoten!
Zelf begon de jongen eerst maar aan een zak chips voor de lunch! Hij zag er ook wel naar uit dat hij flink wat lustte, ondanks het feit dat hij deze wandeling regelmatig maakte omdat hij in het dal naar school ging. We vervolgden onze weg, ondertussen vertelde Doei ons alle geheimen van de jungle. Halverwege de tocht was het tijd voor een zwempartij onder de waterval. Er zat een vrouwtje klaar met drankjes en natuurlijk met prachtige armbandjes kleedjes en andere toeristische rommeltjes. Natuurlijk kochten we iets en doken daarna heerlijk het water in. De mannen deden daarna nog een spelletje katapult en we gingen weer verder. Toen we bij de rijstvelden kwamen was dat een teken dat we in de buurt van de " Karen" dorpjes kwamen. Onze gids was zelf ook een " Karen" maar kwam uit een ander dorp. Dit bergvolk heeft een eigen taal en een eigen cultuur en klederdracht, hoewel ook hier de modernisering toe is geslagen. Hé tdorp waar we heen gingen was katholiek. We kwamen eerst nog door een groter dorp waar een school, een aktiviteitencentrum en een soort kostschool was voor alle kinderen uit de buurt die daar naar schoolgingen en te veraf woonden. Alles was dmv donaties en sponsoren gerealiseerd.
, zelfs zonnepanelen uit Japan die volledig overwoekerd waren met klimplanten. De mensen van de Karen zijn vooral boeren, maar door de lage prijs van de producten en het vele geld wat blijft hangen bij de rijke handelaren blijft er weinig geld over voor de landbouwers. Het laatste stuk door de rijstvelden was weer heel bijzonder. We hadden ondertussen behoorlijk " de put er uit" en waren blij dat we op de plaats van bestemming waren. Een armoedig dorpje met huizen op palen, met overal kippen en mensen die ons met nieuwsgierigheid, maar terughoudend aankeken. Ieder huis had ook nog een huisvarken aan een touwtje gebonden aan een van de palen. Het jongetje wat meeliep, we noemen hem" Banjo" was niet terughoudend en nodigde onze jongens direct uit te gaan voetballen. Dit was nog helemaal boven in het dorp zodat er nog meer geklommen moesten worden. We hadden voetballen en pompen meegenomen als kado' 's dus dat kwam prachtig uit, hoewel... Even later arriveerde het halve dorp bij het voetbalveld met brommers, ballen en volgens de jongens zelfgetekende tatoo' 's van " I like You" in slechte blokletters. Ondertussen genoten wij in onze nachthut van het gigantische uitzicht. De hut had een hele open voorkant met 5 matten een tafel met banken en een ge"inprofiseerde Wc en douche. Er liepen allerlei mensen in en uit. Er gingen een paar op een kleedje met de welbekende spulletjes zitten om wat extra geldt verdienen. Jammer genoeg hadden ze niet een mooie klederdracht Karen bloes in Anne zijn maat, anders was die zeker door hem gekocht ( pp pffff.. Gelukkig) Toen maar wat olifantjes en bandjes gekocht. Doei kwam om het hoekje om te vragen of we al klaar waren om het eten te maken, eigenlijk waren we bekaf, maar vooruit we roerden toch maar een beetje voor spek en bonen in de pannen, die traditioneel op een houtvuur werden gestookt! Gelukkig was het meeste al gedaan dus we hadden weer een fantastische Thaise maaltijd samen met een heerlijk Chiang biertje. Ze laten ons altijd als gezin eten deels omdat ze ons wat privacy gunnen en deels omdat ze zelf een stuk pittiger eten. Na het eten samen met Doei en Banjo nog een potje uno gespeelt en toen konden we heerlijk op onze keiharde matten! De klamboes beschermden ons tegen muskieten, kakkkerlakken en ander gespuis ( ik hoorde later dat er ook nog ratten waren)
Als dat maar op beeld is vastgelegd 😅