Reis naar koh- samet

Om 5 uur werden we al gewekt door het koffievrouwtje die onze bestelling van de vorige dag kwam brengen!! Hoe zeg je in het Thais dat het nog veel te vroeg is. Maar het was per slot van rekening wel een feestdag! Want er was weer een jarige in ons midden. Na nog een uurtje dommelen moesten we echt uit bed want het mannetje van de bedden kwam om alle lakens en dekens er af te trekken en de bedden weer in de zitstand te brengen. Ondertussen kwamen de jongens om Anne te feliciteren en hem zijn kado tegeven wat ze gisteren stiekem hadden gehaald. Een Thais bierpakket!! Mooi mannen! Iets verlaat kwamen we aan op Bangkok CentraalStation, waar we zouden worden opgehaald door een chauffeur. Ondertussen werden we weer belaagd door andere chauffeurs die hun prooi maar moeilijk los konden laten. Ineens zagen we hem, onze chauffeur met een bordje " Rudmer de Jong" We vervolgden onze reis nu weer in een busje. De reis zou ongeveer nog 3 en een halfuur duren. Om half 11 kwamen we aan bij de pier, waar onze veerboot naar Koh Samet zou vertrekken. Vanaf nu hoefden we niet meer onze eigen tassen te dragen maar werd alles voor ons gedaan. We werden met een treintje naar een wat krakkemikkerige veerboot gebracht. Gelukkig leek de zee vrij kalm want een week geleden was er nog in dit gebied een boot met toeristen vergaan. Voor de zekerheid lag er op iedere stoel een reddingsvest. De overtocht duurde maar een half uurtje. Koh Samet here we Come. Het eiland heeft de status van nationaal park, maar in tegenstelling tot Amerika nemen ze dit niet zo serieus. Je moet wel een ticket betalen maar vervolgens maken ze er een dikke bende van. Onze eerste indruk was dan ook dat het een rommeltje was. De "Rangers" zoals we ze in ander nationale parken kenden innen alleen hetgeld en zitten vervolgens een groepje ongeïnteresseerd naar hun mobiel te gluren. Ipv dat ze de handen eens flink laten wapperen om de boel wat op te ruimen. ( Pro) Actief zijn zit niet in de meeste Thai. In ons resort daarentegen is het spik en span en zijn ze erg aardig. Ivm het low season hebben ze daar ook alle tijd voor want we zijn bijna de enige gasten. Het terras en het zwembad ligt aan het strand, wat ons een gevoel van ongekende luxe geeft. Relaxen is de key word. Maar... Niet met 3 jongens die van alles weer willen beleven. Omdat Anne niet helemaal fit is, doen we niet zoveel meer. We pakken een taxi naar het dorpje en kiezen uit 20 verschillende eettentjes eentje uit met plastic stoeltjes onder een TL lamp. Het eten Is prima, maar we zijn ondertussen wel wat verwend geraakt door de kookkunsten van " Doo Dee" in Chiang May. Hêt wordt moeilijk om iets te vinden wat daar aan kan tippen. Terug in het hotel willen de jongens graag nog de wedstrijd Frankrijk België zien, maar dit is voor ons pas 1:00 uur s' nachts. Het lukt een aantal dan ook niet om zolang degen open te houden!